Güne saat 8'de İstinye Devlet Hastanesi'nde başladım. İşlerimi tamamlayıp bitirmek tam 4 saat aldı. Aslında ben şanslı bir azınlık da sayılabilirim. Zira devlet hastanesinde işlem yaptırmak, Amazon ormanlarında hayatta kalmaktan daha zor. Ben küçük yaşlardan beri her sene düzenli olarak hastane ziyareti yaptığım için bugün gayet iyi bir şekilde survive edebildim.

Adeta bir çıta ataklığında röntgen'den, odymetre'ye oradan kan'a oradan da solunum testi'ne koştum. Bu sırada şansınız varsa eğer, ileri tarihlere atılan randevu sırasını da öne çekebiliyorsunuz. Burada üslubunuz ve kurduğunuz iletişim önem kazanıyor. Ormanın kralı aslansa hastanenin kralı da doktorlar ve tabii ki danışmadaki ablalar oluyor. Yaşlı teyzeleri hürmetle selamladıktan sonra, doktorun odasına kendinizi atabilirseniz şans bugün sizden yana! Tabii bütün bunları kan vereceğiniz için aç karnına yapmak sonrasında ufak çaplı bir baş ağrısına neden oluyor.

Hastaneye gidiyorsanız yanınıza bir kitap almayı da sakın ihmal etmeyin. Ben bütün kitaplarını okuduğum, özellikle stressizle anlarda antidepresan gibi gelen, sevgili Gülse Birsel'in yeni çıkan kitabı "Memleketi Ben Kurtacağım"ı almıştım. Özellikle ülkemizin içerisinde geçtiği bu güzel günlerde mutlaka okunması gereken bir kitap. Sevgili Gülse birsel'in zekasına hayranım. Unutmadan bence devlet hastanesinde Nasıl survive olunur adında bir dersi de müfradatımıza eklemek lazım. Yoksa gelecek nesil ne yapar!? Ha ben bugün hasta olarak da gitmedim çok şükür, bir rapor için gittim. Tüm hastalara geçmiş olsun dileklerimi sunuyor, bu yazımı da sonuna kadar okuyan herkese mutlu bir gün diliyorum. Sağlığın altın kadar değerli olduğunu unutmayın.

Sevgiler,
Göze Şener